Tuhaf bir hali vardı.. Dizinde küçük bir yırtık.. Elleri büyük ve hafif tozlu.. Yanaklar kırmızı ve beyaz!kara lastiklere bürünmüş kara çoraplar.. Bir yolculuk nasıl heyecanlandırırsa bir yüreği öyle heyecanlı idi o da. Lise bile diil ortaokul talebesi.. Muavin sokuldu ve bildiği cevabı da aldı.. Hayır.. Kimsem yok karşılayacak! Önündeki ekranda bir film.. Aksiyon!! A be çocuğum.. Hayatın zaten şu kış günü koca bir debdebe..!parmaklarıyla oynuyordu gayriihtiyari..Sonra yol bitti. Muavin önden.. O arkadan.. Bakışları nasıl unutulur bilmiyorum. Ben nasıl mı algıladım..?! Boşverin yol bitmesin.. Yollar hiç bitmesin.. Ben hep ısınayım, hep sıcak olsun dünya.. Hep sıcak gönüller! Ya da ineyim bi çocuk yüreği ısıtsın kainatı.. O zaman üşümem belki.. Bunlar sessiz çığlıklarıydı onun.indi..büyükçe bir çuvalı sırtladı omuzuna.. Bakındı epey etrafa ve gitti.İşte tam da o an, benim de kalbimi aldılar ve kara lastiklerin altına serdiler! Adı umut olsun lütfen. Şu zor zamanlarda bir UMUT!!! Yolun açık olsun...! Ankara'ya 20 km var.. Kimbilir bu güzergahta ne UMUT lar..!