Kal..
Burası hüzün yurdu
Ama beyaz kar..
Kal..
Ağlarsan
Gelir bahar..
Ama gel
Korkutur nisan
Sen iyisi mi
Dünde say..
Ama unutma sayarken
Hepsi olacak gelecek ay
Sonbahar usulca sıvıştı yanıma
Dedi
Sevin
Bitmez tükenmez
Beklemek
Hiç hıçkırmadan
Emeklemek gerek
Bak yağmur bu aptal ıslatan
Evet bazen ıslanmak gerek
Elbet teninin nazını düşünerek
Ve acıkınca
Mideni üzmeden yemek
Ve gözlemek
Benliğini değil sadece
Ya da ufkunu
Yahut
Hiç tamamlanmayan sol yanını
Ne bileyim
Çocukluğunu
Bilmem ki belki
Kar beyaz saçlarını
Dinmez sancını
Oyunları
Düşleri
Elbet bunların sardığını
Bir nizamda da elleri
Ekledi güz
Rahatla
Boşuna değildir hiçbiri
Yaz geldi sonra
Gökkuşağını unutmuş amma
Üzülme dedi
Yediveren var bohçamda
Bir de ayna çıkardı
Bir çift takunyayla
Üzüldüm
Dedim
Yok
Henüz buna uygun bir elbisem
Nasıl yürürüm bu yolda?
Aynayı tutuşturdu elime
Bak gözlerin alevli
Ela
Korkma
Güzeldir ela tek başına yanmazsa
Yani buluşması gerek
Maviyle
Biraz sönmesi harla
O yüzden giy yeşilleri
Ve sor kararsız kaldığında yaradana
İşte ilkbahar
El sallıyor salınarak
Sarılıyor
Bakmıyor
Sormuyor
Ama dinliyor
Diyorum
Bilmiyorum
Soruyorum
Hiç mi bilmiyorum?
Anlatıyor olanca karmaşayla
Susman lazım bazen..
Bazen gitmen..
Giderken kalman da lazım kısmen
Zamanında gelmen
Gelirken unutman
Unutunca sevmen yeniden
Ve dinlemen
Zaman zaman dinlenmen
Ve zamanını bilmen
Kimi zaman zamansızlığı sezmen
Ve bunu dengelemen
Ve hep sayıklamaman diyerek ille de ben..
Görebilmek herkesin içindeki sen
Seyahat etmen
Gezmen
Keşfetmen
Yürümen
Ve öğrenmen
Saklı seni
Aydınlık onu
Anneni babanı
Gelenleri gidenleri
İçerinin içini
Ve sonra büyümen
Büyüyünce gülmen
Gülünce yeniden büyümen
Ve hüznü özlemen
Özlemeyi öğrenmen yine
Beklemen
Beklerken hep öğrenmen
Unutuyordum
Düşlemen
Düşmeden
Dönüşmeden
Sonra susuverdi
Hesapsızca
Anlamadığımı anladı
Sordu sonra
Sence mevsimsiz döner mi dünya...!?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder