RIHTIMDA YALNIZ BİR KUMRU

 

 

Güzden bozma bir baharı yaşarken yaşım

Yaşım yaşlanıyordu gözbebeklerimde..

Seni özlemek de değildi bu

Çünkü sen hiç yaşlanmadın ki en solumda..

Yalnız ben

Yalnızca bir ben vardım

Düşlerime sardığım

Veznecilerin o insanı taktim edemeyen

Devasa avlusunda

Şuan oturuyordum zamanında beni hınçla yutan

O ne idi bilinmeyen beyaz iskemlede yerimden

Tenimden kilometrelerce ötede

Radyoda yalnızlar rıhtımı yine

Nasıl da sevmem ilhan irem

Kalkıyordum

Açtım gözlerimi

Hala oralarda bile değilsin ne hikmet

Seslenme artık soluma

Soluma

Benim yolumda.